Eigenlijk heb ik me altijd een beetje 'anders' gevoeld. En heel lang leek dat 'anders' me niet okay en vooral lastig.Te gevoelig, te opmerkzaam, te intens, te emotioneel, te prikkelgevoelig. Ik heb echt mijn best gedaan om te zijn en te leven zoals anderen dat doen. Uitgaan in lawaaierige omgevingen, fulltime werken, een druk sociaal leven hebben. Dat soort dingen. Dat kan ik wel eventjes volhouden. Op mijn enthousiasme en betrokkenheid kom ik een heel eind. Alleen...
op de langere termijn werkt het niet voor me. Het put me uit. Ik laat het nu maar los.
"If you're lucky enough to be differtent, never change"
Eline's Art Journal, Mixed media.
Krachtdieren: Haas en Jachtluipaard
Steeds meer durf ik te geloven dat alles ook wel goed komt als ik de dingen op mijn eigen manier doe, mijn eigen instinct volg. Als ik naar mijn eigen intuïtie luister die zachtjes fluistert: "Dit is de weg."
Dat betekent anders durven zijn; onafhankelijk, vrij en origineel. Mezelf laten zien zoals ik echt ben; sterk én gevoelig, kwetsbaar en dapper, betrokken maar ook graag op mezelf. Van gezelschap houden, maar niet te lang en niet te veel. Daar ga ik nu zelf echt rekening mee houden en mijn leven op inrichten. Durven gaan voor een leven dat goed voor míj is; een creatief leven met voldoende rust en tijd voor reflectie en verwerking.
En er op te vertrouwen dat ik op die manier ook kan werken, van betekenis kan zijn en een bijdrage kan leveren. Misschien is dat dingen maken die anderen kunnen raken. Misschien is dat anderen inspireren of lesgeven. En wie weet is er van alles mogelijk dat ik nu nog niet kan verzinnen. De tijd zal het leren. Ik heb geen haast.
Reactie plaatsen
Reacties